Praca zdalna w urzędzie. Sprawdzamy!

Zain­spi­ro­wa­ni infor­ma­cją, że w lubel­skim Ratu­szu tyl­ko 5% osób świad­czy pra­cę zdal­ną posta­no­wi­li­śmy zba­dać jak sytu­acja wyglą­da w całej Pol­sce. Bada­niem obję­li­śmy urzę­dy woje­wódz­kie, mar­szał­kow­skie oraz urzę­dy miast w mia­stach woje­wódz­kich (z wyjąt­kiem War­sza­wy). Jak jest? Bar­dzo różnie!

Dobra infor­ma­cja? Są urzę­dy, któ­re dekla­ru­ją, że aż 2/3 pra­cow­ni­ków pra­cu­je zdal­nie. Zła? Są takie, w któ­rych w ten spo­sób pra­cu­je co set­na oso­ba! Sta­ty­stycz­nie naj­wię­cej osób pra­cu­je zdal­nie w Urzę­dach Mar­szał­kow­skich – 37,3%. Ponad 50% osób wyko­nu­ją­cych pra­cą zdal­ną dekla­ru­je aż 5 z 42 prze­py­ta­nych urzę­dów – Łódz­ki Urząd Woje­wódz­ki, Urząd Mia­sta Kra­ko­wa, urzę­dy mar­szał­kow­skie: dol­no­ślą­ski, pomor­ski, zachod­nio­po­mor­ski. Naj­mniej osób wyko­nu­je zdal­ną pra­cę w urzę­dach woje­wódz­kich: pod­la­skim i świę­to­krzy­skim, oraz w urzę­dach miast w Gorzo­wie Wiel­ko­pol­skim, Lubli­nie i Toru­niu – poni­żej 5%. W Lubli­nie naj­le­piej wypa­da urząd mar­szał­kow­ski – tam pra­cą zdal­na obję­ta jest co 5 oso­ba, w urzę­dzie woje­wódz­kim – co 6. Lubel­ski Ratusz odsta­je – tam zdal­nie pra­cu­je co 20 osoba.

Urząd Mazo­wiec­ki i Wiel­ko­pol­ski nie potra­fi­ły wska­zać ilu pra­cow­ni­ków pra­cu­je u nich zdal­nie. Podob­ne pro­ble­my mia­ły urzę­dy miast we Wro­cła­wiu i Kra­ko­wie, choć te poda­ły przy­naj­mniej sza­cun­ko­we dane. Wąt­pli­wo­ści może budzić nad­zo­ro­wa­nie czy pra­cow­ni­cy w domu rze­czy­wi­ście pra­cu­ją, gdy urząd nie ma nawet infor­ma­cji kto ją wykonuje.

Odpo­wie­dzi spły­wa­ły do nas przez dwa tygo­dnie mię­dzy 19 mar­ca a 3 kwiet­nia. W bada­niu uwzględ­nio­no wszyst­kie urzę­dy mar­szał­kow­skie, woje­wódz­kie i mia­sta woje­wódz­kie z wyjąt­kiem War­sza­wy (inny ustrój) oraz Lubli­na (opar­to się na danych z 18 mar­ca poda­nych w Dzien­ni­ku Wschod­nim). Naj­szyb­ciej odpo­wie­dzi udzie­lił Zachod­nio­po­mor­ski Urząd Woje­wódz­ki – w 3,5 godzi­ny. Odpo­wie­dzi nie udzie­li­ły: Urząd Mia­sta Poznań, Urząd Mar­szał­kow­ski Woje­wódz­twa Lubu­skie­go, Urząd Mar­szał­kow­ski Woje­wódz­twa Mało­pol­skie­go, Mazo­wiec­ki Urząd Woje­wódz­ki, Pod­kar­pac­ki Urząd Wojewódzki.

Zebra­ne przez nas dane nale­ży trak­to­wać poglą­do­wo. Po pierw­sze sytu­acja jest bar­dzo dyna­micz­na. Naj­le­piej poka­zu­je to wykres dla urzę­dów woje­wódz­kich, w któ­rych im póź­niej otrzy­my­wa­li­śmy odpo­wiedź, tym więk­szy wska­zy­wa­ny udział pra­cy zdal­nej. Po dru­gie dane nie są wia­ry­god­ne. Dziw­ne? Wca­le nie. Przy­kła­do­wo wie­le urzę­dów zade­kla­ro­wa­ło pra­cę rota­cyj­ną, czy­li jeden dzień pra­cy zdal­nej, dru­gi w urzę­dzie. W takiej sytu­acji poda­ne ilość pra­cow­ni­ków pra­cu­ją­cych zdal­nie nale­ża­ło­by zmniej­szyć dwu­krot­nie. Po trze­cie moż­li­wo­ści pra­cy zdal­nej zale­ży od wie­lu rze­czy, głów­nie moż­li­wo­ści tech­nicz­nych urzę­dów: od dostę­pu do sys­te­mów, po moż­li­wość prze­ka­za­nia sprzę­tu kom­pu­te­ro­we­go do jej świad­cze­nia. Po czwar­te – wie­le urzę­dów już teraz pra­cu­je w sys­te­mie awa­ryj­nym, ponie­waż duża część pra­cow­ni­ków wzię­ła wol­ne na opie­kę nad dziec­kiem. W Lubli­nie to pra­wie tyle samo osób co licz­ba pra­cow­ni­ków zdalnych.